İçindeki insana inanan ve yaşama değer katmayı seçen sağlam bir grubun bana eşlik edeceği ve ben bu dünyadan gittikten sonra da bu misyonu sürdüreceklerinden eminim. Ben de daha öncekilerin yaktığı ışığı taşıyorum Toros dağlarında…

NEDEN insan olduk? Neden bir taş, kuş, çekirge, ağaç, balık, sürüngen değil de insan? Simon Sinek’in anlattığı beyin insan türüne neden verildi?

Ve çocuklarımızı, gençlerimizi, aileleri, toplumları tehdit eden küreselleşme, tüketim kültürü ideolojisi, kendi ekosistemine yabancılaşma, dijital bağımlılık, küresel-toplumsal-aile içi şiddet, çevre sorunları ile NASIL başa çıkabiliriz? Ben bu süreçte nasıl bir katkı sağlarım yaşama?

Simon Sinek’in anlattığı gibi beynin; sevgi, güven, şefkat, merhamet, adalet, sadakat gibi hisleri, insani değerleri yönetmekten sorumlu bölümlerini harekete geçirmek için NELER yapabiliriz?

Bu ve benzeri soruları çok uzun yıllardır kendime, iş ve özel yaşamımdaki insanlara sora sora buraya geldim. Herkes konuşuyor, pek çok insan biliyor, birçoğu eleştirip şikâyet ediyor ancak çok azı yolu tıkayan kayayı kaldırmak için harekete geçiyordu. Harekete geçtim ve eşimin desteğiyle bir ekolojik yörük köyü kurdum. O desteği olmazdı.

POZİTİFKÖY’ü neden yaptım?

Çünkü başka DÜNYA yok! İnsan türü uzaya çıktı, belki günün birinde başka gezegenlerde yaşamak mümkün olabilir ancak bu, milyonlarca yıldır yaşama ev sahipliği yapan Dünyamızdan vazgeçmemizi gerektirmez.

İçinde yaşadığımız ekosistemi koruyup geliştirmenin (Ekosistem: Dünya, çevre, toplum, okul, aile ve diğerleri) önemine ve iş birliği yaparsak bunun mümkün olduğuna tüm benliğiyle inanarak, manevi ve maddi sermayesini ortaya koymuş 60 yaşında güzel bir kadına yol arkadaşlığı edecek sevgi dolu anneler, büyükanneler, babalar, büyükbabalar, öğretmenler ve diğerleri var bir yerlerde… Bazıları henüz haberdar olmadılar belki ama sayıları her geçen gün artıyor.

Anaokulu çocukları kompost üreten solucanlarımızı ellerine alıp okşadığında ve onlara teşekkür ettiklerinde, bir dede torunuyla toprağı eşip sebze fidesini gömdüğünde, bir öğretmen öğrencilerine Pozitifköy’deki yanmış çam ağacının mektubunu okuduğunda, çocuklar sıkıldık deyip cep telefonu için ebeveynlerini taciz etmediklerinde ve gerçek oyunlar oynarken neşeyle “hayatımın en güzel günü” dediklerinde; meditasyon, şifa, yoga ya da inziva için gelen grupların güneşi selamlama anına tanıklık ederken, aile sistem dizilimlerinde gözyaşları sel olduğunda… Yaşamak, insan olmak çok anlamlı hale geliyor.

İnanıyorum, tüm kalbimle… Geleceksin, geleceksiniz, gelecekler… Dünyayı daha iyi bir yer haline getirme niyeti ve sorumluluğuyla altın çemberin içinde buluşacağız ve birlikte neler mümkün olduğunu deneyimleyeceğiz hep birlikte Kaptırıp gitmişim, uzun olmuş. Sabrınız için teşekkürler.

Evet. Son derece netim.
Projelerimizde ışığın sadece görsel etkisini değil, biyolojik, psikolojik ve fiziksel sağlık açısından etkilerini de irdeleyerek, sağlıklı aydınlatılmış mekanlar yaratmayı hedefliyoruz.